متانت لغزنده!

این همان هوای گرفته‌ی محبوب من است.

هوای نالان خسته

نیروی خروشان وجودش تنها نم بارانی می‌شود .

بی هیچ خشونتی.

بی هیچ حمله‌ای.

.

.

مردم،

خسته‌تر از او

نگاهش می کنند

زیرچشمی.

عبور می کنند 

با غرولندی از خیسی.

.

.

.

او اما ادامه می دهد.

چون راه دیگری ندارد؟

نه، چون به متانت لغزنده و خیس خود

ایمان دارد.