درون غمه و اشک

یاد یه روزهایى میفتم که خاطراتش خیلى خوشایند نیست...

یاد شور و وجد بى سابقه مردم که امشب دوباره از نو انگار شروع شده...

فرقش اینه که مردم خیلى خیلى خسته تر و درمونده تر شدن؛ نگاه بهشادى هاى پوچ امشبشون نکنین. از درون تنها غمه و اشک...

کاش دو روز دیگه همه یه نفس راحت بکشن، یه لبخند محو با وجود تموم خستگى هاشون بزنن و ادامه بدن...

کاش سیاه پوش نباشیم وقتى تابستون میاد، اشک نریزیم وقتى تو بهترین دهه عمرمون هستیم.

کاش

کاش

کاش

و کاش...